De bakker van de markt
February 24th, 2013
Ik ga op zondag naar de markt.
Ik koop altijd brood bij dezelfde bakker, die met het lelijke kraam, de veel te grote koffiekoeken en het lekkere notenbrood.
De bakker is vermagerd. Zijn handen zijn te groot voor zijn lijf geworden.
Hij maakt arbeid noest. Hij werkt in stilte altijd door, en enige aimabiliteit is hem op het eerste zicht vreemd.
Ik hou van de bakker.
Ik hou van zijn tevredenheid als je duidelijk zegt wat je wilt: ‘drie grote gesneden broden’. Hij lacht niet, dan, maar in zijn ogen zie ik het contentement.
Honderd keer per dag dezelfde vraag moeten stellen (groot of klein? gesneden?): ik zou er kribbig van worden, en afgestompt.
Hij ziet er soms zo moe uit, en ik zou hem eens willen vragen hoe het echt met hem gaat. Ik wacht op het moment waarop ik ooit eens alleen met hem zal zijn.
Zijn vrouw, een Aziatische die een Vlaamse tongval heeft, is al een tijd niet meer mee.
Vroeger deden ze het samen, dezelfde vragen stellen, de broden snijden en de koeken tellen.
Nu zie ik haar niet meer.
Ik denk soms dat ze ziek is, en dat hij daarom zo mager is geworden. Ik twijfel soms of ik niet een paar uur broden zou snijden, samen met hem. Misschien hebben ze net een kleinkind, en moet ze op zondag voor het gebroed zorgen. Dat komt hij thuis, uren later, met de koude van de markt in zijn kleren, en zit zijn kleindochter op zijn schoot. Dan maakt zij koffie en eet hij de overgebleven koeken van het kraam op. Misschien is ze weg, naar warmere oorden, met de heimwee van het thuisland in haar lijf.
Ik zou hem willen vragen hoe het met haar gaat, en of alles met hen nog in orde is.
Ik doe het niet, en eet zijn brood, dat hemels smaakt met verse boter en een tas koffie erbij.
Hij heeft er geen gedacht van, van hoe hij in mijn hoofd rondspookt.
February 24th, 2013 at 10:07 am
Ik geraak nooit op jullie markt, te ver of te lui. Ik vrees het laatste, maar ik zie die mens zo voor mij. Ik hou van jouw invulling van het verhaal, ik denk dan vaak eerder aan negatievere dingen denk. Fijne zondag!
February 24th, 2013 at 10:30 am
Komen! Dan breien we samen nog een keer, please?
February 24th, 2013 at 11:53 am
Die bakker staat ook altijd op de vrijdagmarkt. Zijn vrouw helpt hem al een tijdje niet meer. De laatste keer dat mijn Huguette haar sprak had ze heel erge rugpijn. Vraag het hem eens, Marie. Ik zou ook wel willen weten hoe het met haar gaat.
February 24th, 2013 at 12:39 pm
Het is ook het enige dat nu echt ik me opkomt. Gewoon vragen. Verdemme, wij Vlamingen zijn te “afstandelijk”.
February 24th, 2013 at 12:44 pm
Oh, Marie ik denk dat we ons allemaal hezelfde afvragen.
Heb het hem ook al willen vragen,maar het is er altijd zo druk.En ik denk dan als het iets erg is dan ben ik weg en moet hij alleen verder doen.
Ik zeg dan gewoon de groetjes aan Mevr.dan lacht hij eens en ben ik weer niets wijzer.
February 24th, 2013 at 1:07 pm
Ok, ik vraag het hem, volgende week. Ik ga om zes uur naar de markt, en doe een potje koffie mee. We zijn ontzettend veel te afstandelijk, Nele, je hebt teveel gelijk.
Alleen…normaal doe ik dat wel, maar nu ontbrak het me aan courage.
February 24th, 2013 at 1:28 pm
Maar gij kunt toch schoon vertellen zenne
February 25th, 2013 at 2:11 pm
Volgens mij zou hij content zijn met zoveel aandacht.