vertellementen

Er is een heel bijzonder meisje van zeventien, dat met stip op het lijstje van mijn allerliefste vrienden staat.

Ze heeft een plaats in mijn hart daar waar mensen ongezien binnensluipen, maar voor altijd en eeuwig blijven.

Lisa.

Ze is zeventien, schoon van haar eigen en klaar om de wereld te veroveren. Ze heeft een hart van goud en een immense onvoorwaardelijkheid.

Wat zie ik dat meisje graag.

Ik kijk naar haar en ik zie hoe het onderwijs niet omkan met mensen zoals zij, ook al is zij een onuitputtelijke bron van inspiratie, overlevingsdrang en sympathie. Ik vervloek het onderwijs soms een beetje, omdat diversiteit in de leerplannen staat, maar vaak niet in het hoofd van de leerkrachten hangt.

Ik zou ze willen behoeden voor al wat gemeen, lelijk en stout is op de wereld, omdat haar gigantische onbevooroordeeldheid haar altijd daar brengt waar haar hart breekt.

En als ik ze zo zie, naast me in de keuken, verlekkerd op alles wat ik klaar maak, met haar armen om mijn schouders, dan denk ik dikwijls:

wat ben ik blij dat jij in mijn leven bent, klein spook. wat ben jij toch een van de meest verrijkende mensen die ik ken.